نماز عید فطر 1357 در قیطریه به امامت شهید مفتح برگزار شدجمعیت پس از خواندن نمازمثل رودی آرام از خیابان کوروش کبیر(شریعتی فعلی) به سمت جنوب راه افتادند و دست به تظاهرات ضد رژیم زدند؛تظاهراتی بی‌سابقه که گرچه ارقام ذکر شده درباره‌ی تعداد جمعیت در آن متفاوت است اما بدون تردید تبدیل به بزرگ‌ترین حرکت مردمی بر ضد رژیم تا آن زمان شد:«راهپیمایی روز عید فطر به عنوان یک دمونستراسیون و نمایش خیابانی در تاریخ نوین ایران بی‌سابقه بود.
باید رویکرد «مصرف‌کنندگی علم» را به رویکرد «تولید علم» تبدیل کنیم.ننگمان نمی‌آید شاگردی کنیم؛اما تقلید حرف دیگری است/چرا تا گفته می‌شود به علوم انسانی اسلامی فکر کنیم،بعضی می‌گویند آقا این علم است؟/از علم دیگران استفاده می‌کنیم اما دائمی نمی‌تواند باشد چون گاهی علم درست و به روز منتقل نمی‌شود/جوان را باهویّت بار بیاورید.اگر جامعه‌ای احساس هویّت نکرد،صداهای بلند تحکّم‌آمیز،راحت او را مغلوب خواهد کرد/پژوهش بایستی هم برای رسیدن به اوج قلّه‌ی علم و ایجاد مرجعیّت علمی باشد-که ما 
روز قدس نماد صف‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بندى حق در مقابل باطل/چقدر سعى كرده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند در طول اين سالها كه روز قدس را كه نماد صف‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بندى حق در مقابل باطل است،تضعيف كنند.روز قدس نشان‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهنده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ى صف‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بندى حق و باطل، صف‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بندى عدل در مقابل ظلم است.روز قدس فقط روز فلسطين نيست؛روز امت اسلامى است.روز فرياد رساى مسلمانان عليه سرطان كشنده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ى صهيونيزم است كه به وسيله‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ى دست متجاوز اشغالگران، م
در اولين ماه رمضان، پس از پيروزى انقلاب، امام خمينى رحمه الله ـ كه از ابتداى قيام، عليه رژيم پهلوى و آمريكا از آزادى فلسطين و مردمش دفاع مى كرد ـ آخرين جمعه ماه رمضان را به عنوان روز قدس اعلام كرد تا مسلمانان، آزادگان و مستضعفان جهان، در اين روز، نداى آزادى قدس را عليه مستكبران سر دهند و با تظاهرات و راهپيمايى و هر گونه اقدام ممكن، به جهاد برخيزند.
حماقت ترامپ در انتقال سفارت آمریکا از تل‌آویو به قدس،موجی از خشم عمومی امت اسلامی و مردم سراسر جهان را در پی داشت.تصمیمی که سرزمین‌های‌اشغالی و حتی غرب آسیا را دچار تحولات جدی کرده و روزهای پرالتهابی را برای صهیونیست‌ها رقم خواهد زد.روزهایی که چه‌بسا اندک سال‌های باقی‌مانده از عمر این رژیم منحوس را هم تحت تأثیر قرار داده و مرگ اسرائیل را که سه سال پیش، «۲۵ سال بعد» اعلام شده بود را جلوتر بیاندازد.
بیین و روشنگری،صبر و استقامت،ولایت‌پذیری و خدمت به طبقات ضعیف جامعه،خصوصیات بارز اصحاب امیرالمؤمنین علیه‌السلام بود.اگر اصحاب انقلاب اسلامی نیز تأسی و الگویشان به اصحاب راستین امیرالمومنین(ع)باشد،می‌توان بر سه جبهه مخالف انقلاب نیز غلبه پیدا کرد،آن‌چنان‌که امام خمینی رحمه‌الله‌علیه بر هر سه این جریان‌ها غلبه یافت.
دشمن می‌داند که یک موشک بزند ده تا می‌خورد/سازمان انرژی اتمی سریعاً مقدمات رسیدن به 190هزار سو را آماده کند/امروز نقشه‌ی دشمن،«فشار اقتصادی،فشار روانی و فشار عملی» است.هدف آنها از این فشارها،زیر فشار قرار دادن صرفاً دستگاه حکومتی و دولتی نیست؛ بلکه میخواهند ملت ایران را به ستوه بیاورند تا نظام اسلامی و ملت ناچار به تسلیم در برابر زورگویی‌های آنها شوند.
نلسون ماندلا:امام خمینى(ره) رهبرى منحصر به فرد بود/رئيس جوامع اسلامي اسپانيا:امام خميني سبب حيات دوباره اسلام شد.رئيس فدارسيون جوامع اسلامي اسپانيا با ستايش از شخصيت امام خميني،از ايشان به عنوان عامل حيات دوباره اسلام در قرن حاضر ياد كرد.
در ۱۴ خرداد ۱۳۶۸،در حالی که مردم و مسئولان آماده‌ی تشییع و تدفین پیکر پاک امام خمینی (ره) بودند در جلسه‌ای با حضور مسؤولان کشوری و لشکری،آیت‌الله خامنه‌ای،رئیس جمهور،وصیت‌نامه‌ی سیاسی ـ الهی امام خمینی (ره) را قرائت کرد.مجلس خبرگان رهبری عصر همان روز تشکیل جلسه داد تا رهبر یا شورای رهبری جدید برای نظام جمهوری اسلامی را انتخاب کند.
-انتقاد از ولايت فقيه-
آيا ميتوان از وليفقيه انتقاد كرد؟ اين مسأله با ولايت و لزوم پيروي از او منافات ندارد؟ اگر انسان انتقاد كرد، گوش شنوايي هست؟
گفتار ولى فقيه به سه بخش تقسيم مىشود:
1. فتوا،
2. توصيهها و بيانات ارشادى،
3. احكام حكومتى كه يا مستقيماً خود صادر مىكند و يا از مجارى قانونى (مانند مجلس شوراى اسلامى) صادر مىشود.
بخش اول، براى مقلدان او لازمالاجرا است و انتقاد در آن به معناى مناظره علمى و فقهى است كه جايز و مطلوب مىباشد؛ ولى نيازمند قدرت اجتهاد است.
بخش دوم، الزامى نمىآورد و نقش عمده آن آگاهى بخشى، روشنگرى و هدايت است. انتقاد، بحث و تحقيق درباره اين امور جايز است و حتى اگر شخصى، نظرى مخالف با رهبرى داشت، اطاعت از اين گونه توصيههاى رهبرى -تا جايى كه با قانونى مخالفت نكند الزامى نيست. در اين موارد او مىتواند؛ بلكه بنا به اهميت موضوع بايد آراى خود را به رهبر برساند و وظيفه مشاوره را در اين باب انجام دهد. البته آراى خود را در سطح جامعه، نبايد به گونهاى تبليغ كند كه باعث بىحرمتى و تضعيف رهبر و حكومت اسلامى شود.
بخش سوم، اطاعت از دستورات و احكام ولايى يا قوانين مدون جمهورى اسلامى -كه به يك اعتبار احكام ولى فقيهاند براى همگان (حتى غير مقلدان او) لازم و واجب است و تخلّف از آن به هيچ وجه جايز نيست (حتى اگر شخصى آن قانون را خلاف مصلحت بداند)؛ زيرا روشن است در هر قانون و كشورى، اگر رعايت قوانين و دستورات الزامى، تابع سليقههاى متنوع شود، آن كشور با هرج و مرج مواجه شده و قوانين آن ضمانت اجرايى نخواهد داشت.
البته در همين موارد هم -به ويژه قبل از صدور حكم تحقيق و بحث علمى، مىتواند به عنوان مشورت براى حكومت اسلامى ارائه شود. در نهايت مرجع تصميمگيرى، شخص ولىفقيه يا مجارى قانونى منصوب از ناحيه او است.براى مطالعه بيشتر ر.ك:
الف. اصول كافى، ج 1، ص 403؛
ب. قرائتى، محسن، امر به معروف و نهى از منكر؛
پ. محمدى رى شهرى، ميزان الحكمه، ماده نصح؛
ت. نهجالبلاغه، عهدنامه مالك اشتر؛
ث. سروش، محمد، نصيحت ائمه مسلمين، فصلنامه حكومت اسلامى، شماره 1.
براساس اعتقادات دينى ما، فقط پيامبران، حضرت زهرا و ائمه اطهار(ع) معصوماند. ازاينرو هيچكس ادعا نمىكند كه احتمال اشتباهى در رفتار و نظرات ولىفقيه نيست. احتمال خطا و اشتباه در مورد ولى فقيه وجود دارد و ممكن است ديگران به خطاى او پى ببرند.
ازاينرو مىتوان از ولىفقيه انتقاد كرد. در نگرش دينى نه تنها انتقاد از ولىفقيه با شرايط آن جايز است؛ بلكه يكى از حقوق رهبر بر مردم، لزوم دلسوزى و خيرخواهى براى او است. اين حق تحت عنوان «النصيحه لائمه المسلمين» و امر به معروف و نهى از منكر تبيين شده است. نصيحت به معناى خيرخواهى براى رهبران اسلامى است كه يكى از ساز و كارهاى تحقق آن اندرزدهى است. بنابراين نه تنها انتقاد از ولىفقيه جايز است؛ بلكه در جاى خود واجب شرعى است و منافع و مصالح شخصى يا گروهى نبايد مانع انجام دادن آن شود.
در پايان گفتنى است كه انتقاد كننده، نبايد انتظار داشته باشد كه ولى فقيه يا ديگر مسؤولان، به هر انتقادى، جامه عمل بپوشند. چه بسا مسؤولان دلايل محكمى براى افعال خود دارند كه انتقاد كننده از آنها بىخبر است و حتى گاهى ممكن است نظرات و انتقادهاى گوناگون و متناقضى ارائه شود كه امكان عمل به همه آنها براى مسؤولان ممكن نباشد. آنچه وظيفه حكومت اسلامى است و از مسؤولان انتظار مىرود، گوش دادن به انتقادات و فراهم آوردن بسترى است كه مردم بتوانند ديدگاههاى خود را از عملكرد مسؤولان و... از طريق مجارى و ساز و كارهاى معين -بدون هيچنگرانى و ترس به سمع و نظر آنان برسانند و آنان با انتقادهاى مردم، برخوردى منطقى داشته باشند؛ يعنى، در صورت درست بودن بپذيرند و يا مردم را توجيه كنند.براى آگاهى بيشتر ر.ك:
الف. مصباحيزدى، محمد تقى، پرسشها و پاسخها (ولايتفقيه، خبرگان)، ج 1، ص 69؛
ب. واعظى، احمد، جامعه دينى، جامعه مدنى، ص 126 (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد رهبري، كد: 57/500015)
Tags:
